Stalle, czyli ławy służące braciom zakonnym w czasie liturgii i modlitw, należały do podstawowego wyposażenia każdego kościoła klasztornego. Musiały zapewniać komfort codziennego użytkowania, sprzyjać modlitewnemu skupieniu oraz być dopasowane do architektury prezbiterium. Ważnym aspektem tego rodzaju mebli była także dekoracja, wpływająca na estetykę wnętrza kościoła. Stalle zaopatrzone były często w złożony program treściowy, powiązany z ideami przyświecającymi danemu zgromadzeniu zakonnemu.
Wydaje się, że obecne ławy, w późniejszym czasie silnie przekształcone i połączone z konfesjonałami, musiały powstać pomiędzy 1598, kiedy to Bernardyni przybyli do Barczewa a 1610 rokiem, kiedy miała miejsce uroczysta konsekracja świątyni. Z pewnością tak ozdobne meble kościelne był dziełem wielu rąk. Przy ich wykonaniu musieli pracować stolarz, rzeźbiarz i malarz. Realizacja takiego przedsięwzięcia trwała co najmniej rok, w zależności od płynności finansowania prac i ilości zatrudnionych osób. Żadne ze znanych obecnie źródeł nie przekazało nam imion twórców barczewskich stalli. Nie wspomina ich kronika klasztorna, na zabytku nie odnaleziono sygnatur. Bernardyni w swoich szeregach mieli wielu artystów i rzemieślników, którzy pracowali nad wyposażeniem kościołów swojego zakonu. Nie wiadomo jednak, czy tak było w tym przypadku. Detale rzeźbiarskie stalli charakteryzują się starannością wykonania oraz różnorodnością form. Wyobrażono tu popiersia apostołów, postacie trzymające przedmioty związane z męką Chrystusa, na przykład chustę Weroniki oraz maszkarony, czyli motywy dekoracyjne w postaci głów o zdeformowanych groteskowo rysach. Dużo niższy poziom artystyczny reprezentują partie malarskie mebla. Na zapleckach i przedpiersiach ław ukazano Chrystusa, Marię, świętych i błogosławionych wywodzących się z zakonu Franciszkanów i Bernardynów oraz wizerunki papieży szczególnie zasłużonych dla tych zgromadzeń zakonnych.
