Elewacja południowa w średniowieczu i epoce nowożytnej wychodziła na ogród należący do zakonników. To w niej znajdowały się okna doświetlające wnętrze kościoła. Miało to także znaczenie praktyczne – okna znajdowały się wyłącznie od strony, gdzie operowało słońce. Na początku XVII w. zlikwidowano jedyne przejście na tą stronę – zlokalizowane przy murze obronnym. Dopiero po dostawieniu zakrystii w 1850 r. przekuto nowe.
Przebudowy kościoła spowodowały, że forma świątyni nie jest jednolita. Elewacja nawy z okresu średniowiecza nie była tynkowana i zachowała się jedynie w partii przyziemia. Okna, mimo zamknięcia ich ostrołucznie, powstały dopiero na początku XVII w. Odbudowana na początku XVII w. świątynia została niemal w całości pokryta cienkim czerwonym tynkiem. Relikty oryginalnej XVII wiecznej wyprawy leżącej na licu cegieł możecie zobaczyć państwo w wielu miejscach elewacji.
W związku z naprawą dachu i przebudową elewacji zachodniej w końcu XVIII w. podwyższono natomiast fryz dodając gzyms, a część murów pokryto modniejszym wówczas grubszym tynkiem w kolorze kremowym.
Później jednak całość zatynkowano szkodliwymi dla murów ceglanych zaprawami cementowymi. Podczas ostatnich prac konserwatorskich zostały one skute i zrekonstruowano kolorystykę właściwą dla okresu nowożytnego.
Jeżeli spojrzą państwo we wschodnią stronę, na styku prezbiterium i nawy dostrzec można kaplicę Batorych. Jej dolna część tynkowana na czerwono pochodzi z końca XVI wieku i rozbudowy z poł. XVII w. Natomiast trójkątny szczyt został dodany dopiero po 1846 r., kiedy poprzedni dach uszkodziła spadająca płonąca sygnaturka. Więcej o historii i wyposażeniu kaplicy dowiedzą się państwo we wnętrzu.
Idąc dalej ku zakrystii widzimy elewację południową prezbiterium, która na pocz. XVII w. została wzmocniona dostawionymi przyporami. Przebudowano również wtedy gotycki fryz dodając do niego nowożytny gzyms. Ponieważ narożnik południowo-wschodni kościoła został naprawiony jeszcze na pocz. XV w., odbudowane okno otrzymało nietypowy półkolisty wykrój. Obecnie w większej części zasłonięte zostało przez wspomnianą wcześniej XIX-wieczną zakrystię.
Zapraszamy teraz do wnętrza kościoła. Proszę skierować się do kruchty w elewacji zachodniej.
